Köyümüze yılda bir gelen kırmızı kamyonu ilk gördüğümde; tüm dünya susmuş ve motorun sesi konuşmaya başlamıştı. Motor sesi durduğunda kendime geldim. Bir yolunu bulup kamyonun altına girdim. Metallerin yuvarlak, köşeli, küçük, büyük birbiri ile uyumunu izlemeye başladım. İzledikçe içinde bulunduğum dünyaya hayran kaldım.

Eve gidip babamın çakısını aldım ve bulduğum ilk ıslak meşe dalıyla zihnime çizdiğim kamyonu, ağaca işledim.

O zamanlar ismini bilmediğim bilime yani mühendisliğe, makineye, motor sesine hayranlığım kısacası benim hikâyem Erzurum Çivilikaya’ da başladı.

Makinenin tasarım mühendisliğinin yanında, makinenin işçisi olmayı hep sevdim.

Üretimde makineyi seçtim. Çünkü makinede yaşam üretim tamamlandıktan sonra başlar.

Makine üretimime ulaşabilmek için tam 36 sene çeşitli alanlarda metalin işçiliğinde ve tasarımcılığında çalıştım. 2009 senesinde ise; hayalim olan makine üretimine beni götürecek olan ACF şirketimi kurdum. Şirketin ismi ACF. Çünkü bu şirket; tıpkı makinelerimiz gibi uzun yıllar benden sonra da yaşamaya devam eden bir şirket olsun istedim. En başında babamdan aldığım soyumun ismi Aktaş ‘ı, ortasında ilk evladım Cihangir ve sonunda diğer evladım Furkan isimlerinin baş harflerini kullandım. 2009 yılında cerrahi testere bıçak üretmeye başladım. Tek bir personelle üretende, satanda bendim.

2012 senesine kadar Türkiye’deki tüm marka cerrahi motorların teknik servisini gönüllü yapma kararı aldım. Tıpkı o kamyonun altını izler gibi, mekanizmaları izledim, inceledim, yorumlar yaptım, makinelere tekrar yaşam vermek, bana seslenmelerini duymak; kendi makinemi üretmek adına bana ciddi bir motivasyon verdi. 2012 senesinde ise, ürettiğim ilk kablolu cerrahi motor sistemi ile şirketimde yaşam başladı.

Şirketimin ismi Türkiye’de ufak ufak duyulmaya başladıkça, şirketim büyümeye başladı. Gonca Ünlü Aktaş’ın hem şirketime hem hayatıma katılmasıyla şirketim; şirketimiz oldu. Makineleri ben uzunca yıllar yaşatmak için üretimin başında kalarak, iş birliklerimizi yaratma ve uzun yıllar sürdürme çalışmalarını da Gonca’ya devrettim.

Bu büyük ailede soy isimleri farklı değerli aile bireylerimiz vardır. Bizim aile de tüm bireyler; bir makine gibi değil, makine parçalarının uyumu gibi çalışırlar. İçlerinden biri durdu mu, diğerlerinin önceliği duran parçayı elbirliği ile yaşama döndürmek olur.

Ve ne zaman olumsuza düşseler; onlara şunu hatırlatırım: Bir makinede hangi parça daha değerlidir? Cevap: Hepsi. Bir makinenin tüm parçaları gibi değerli, uyumlu, birbirine bağlı, destekçi yaşamak ve yaşatmak firmamızın önceliğidir.

Saygılarımla,

Sıtkı AKTAŞ